Rupert Mayer SJ urodził się w Stuttgardzie 23 stycznia 1876 roku w rodzinie kupieckiej. Po ukończeniu studiów we Fryburgu Szwajcarskim, Monachium i Tybindze wstąpił do seminarium diecezjalnego w Rottenburgu, gdzie w 1899 roku został wyświęcony na kapłana. Rok później wstąpił do zakonu Towarzystwa Jezusowego. Jako jezuita zajmował się głównie kaznodziejstwem. W czasie I wojny światowej został kapelanem w szpitalu wojskowym. Wiernie służył opieką duchową rannym żołnierzom. Sam został ciężko ranny i lekarze zdecydowali się na amputację jego nogi.

Gdy zamieszkał w Monachium, otoczył opieką bezdomnych i ubogich. Powszechnie nazywano go „kulejącym apostołem”. Wspierał gdzie i jak mógł. Często wyruszał w podróż w celu zbierania darów. Wszystko rozdawał biednym na zakup środków żywności i opału, sam natomiast nierzadko pościł. Opiekował się ludnością napływową, której w tym czasie było bardzo wiele. Pocieszał ludzi i podtrzymywał ich na duchu w trudnościach, przypominając, że w naśladowaniu Chrystusa można znaleźć rozwiązanie wszystkich problemów. Z zapisków monachijskiego Caritasu, które w tamtym czasie wspierało około 70 000 osób, wynikało, że przeciętnie co trzeciej osobie pomagał o. Mayer. Widniały tam zapiski: „otrzymuje …… miesięcznie ze środków o. Mayera”, „O. Mayer znalazł pracę”, „Wysłany na rekonwalescencję przez o. Mayera”

Wiele spowiadał, głosił rekolekcje i konferencje o tematyce religijnej, w których podkreślał rolę i zadania każdego katolika, zwłaszcza w obszarze politycznym i społecznym. Wszystkim przypominał, że chrześcijaństwo jest przede wszystkim religią miłości.

Ojciec Mayer był człowiekiem o szerokim, otwartym, współcierpiącym sercu: kto był w biedzie i udał się do niego, znajdował zrozumienie i pomoc. Nie ugiął się pod rządami nazistów, lecz uczciwie walczył o prawdę, sprawiedliwość i wolność. Nigdy nie zmienił swojego przekonania przed gestapo i w obozie koncentracyjnym. 

Często powtarzał słowa modlitwy: Panie, jeśli Ty chcesz, na wszystko mam czas, teraz i w wieczności. Nie rozpamiętywał przeszłości i nie wybiegał zbytnio w przyszłość, prosił Boga o pomoc każdego dnia na nowo i dokładnie wypełniał wszystkie swoje obowiązki. Żył cały Ewangelią i misją Kościoła. Lubił przypominać, że Kościół trzeba ludziom „donieść” wszędzie tam, gdzie żyją. Jego dobroć, życzliwość i gotowość udzielania pomocy nie była jedynie wynikiem dobrotliwego usposobienia. Ciągle nowe siły czerpał z wiary i miłości do Pana Boga.

Rupert Mayer zmarł 01 listopada 1945 r. Papież Jan Paweł II dnia 3 maja 1987 r. beatyfikował Ruperta Mayera. 

Działalność Fundacji skierowana jest do osób biednych i potrzebujących wsparcia, dlatego na patrona obrała sobie właśnie bł. Ruperta Mayera, dla którego pomoc drugiemu człowiekowi była codziennością, dla którego bliźni był wielką wartością.   

Źródła: 

1. Wielcy Ludzie Kościoła, Błogosławiony Rupert Mayer SJ, Stanisław Cieślak SJ, Wydawnictwo WAM, Kraków 2010
2. www.deon.pl,